Wyszukiwarka
Habilitacja dla naszej parafii
PARAFIANIN 9/2001
Ośmielamy się żywić nadzieję, że ten, kogo ta habilitacja bezpośrednio, w pełni i bez przenośni dotyczy, nie weźmie nam za złe entuzjastycznego rozmachu w tytule, a raczej łaskawie zezwoli, byśmy dzięki jego osiągnięciom poczuli się - wszyscy, jako wspólnota - trochę habilitowani, a przynajmniej nobilitowani. Wiemy, wiemy, Szanowny Księże Doktorze Habilitowany, wiemy, że masz pełne prawo powiedzieć: "A, widzicie ich, pasożyty zatracone, cudzymi tytułami się chwalić będą! A sio! Do bibliotek, do studiów, do instytutów, do piór, to jest, przepraszam, do komputerów! Sami sobie godności wykuwajcie, bez żerowania!" Święte słowa, Księże Doktorze Kochany, po stokroć święte, ale wiesz, jak jest. Gospodarz przypowieściowy nierówno talentami obdzielił, oj nierówno, i nie wszystkim kazał po dziesięć sobie oddawać. Nie twierdzimy, oczywiście, żeby zaraz zakopywać, co się dostało, broń Boże, ale jeśli co poniektórzy, w miarę swoich możliwości, dwa, no cztery z chusteczki wysupłają, toż przecie bez dobrotliwej pochwały nie odejdą.
Dlatego, Księże Piotrze Drogi - nie broń nam radości z Twoich sukcesów i postępów na drodze pracy naukowej. Przede wszystkim zaś przyjmij najserdeczniejsze gratulacje od całej babickiej parafii, która bądź co bądź wypiastowała Cię niejako w swych zielonych ramionach, kiedy to przy akompaniamencie poszumu jej łąk zagłębiałeś się w pierwsze lektury. Ludzie zaś (żeby nie wyszło, iż to wszystko dzięki trawom) towarzyszyli Ci wiernie od decyzji wstąpienia do seminarium, przez kolejne święcenia i stopnie naukowe. Naprawdę cieszymy się wraz z Tobą i... zaczynamy czekać na profesurę, której też z serca Ci życzymy, oby jak najprędzej.
A teraz kilka konkretów, bo może nie dla wszystkich jest wszystko jednakowo jasne.
Otóż Piotr Morciniec (ur. w 1960 r.) w roku 1979 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym im J. Kasprowicza w Raciborzu. Nie trzeba dodawać (ale dodajmy), że należał do najlepszych uczniów tej szkoły. Lata 1979-1985 wypełniają mu studia teologiczne w nyskim seminarium. Po święceniach kapłańskich pracuje jako wikary w kędzierzyńskiej parafii św. Mikołaja, następnie otrzymuje propozycję pracy naukowej i zostaje wykładowcą teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym oraz w Diecezjalnym Instytucie Pastoralnym Filii KUL w Opolu, który wraz z Wyższa Szkołą Pedagogiczną w roku 1995 stał się Uniwersytetem Opolskim. Rok 1993 przynosi już obronę pracy doktorskiej zatytułowanej "Człowieczeństwo jako fundamentalna norma służby życiu ludzkiemu od poczęcia w świetle powojennych dokumentów Kościoła". Zaledwie siedem lat później, w... 2000 r. uzyskuje habilitację, obroniwszy rozprawę "Etyczne aspekty transplantacyjnej terapii chorób neurozwyrodnieniowych". Ta ostatnia dysertacja, wraz ze zwięzłymi streszczeniami w językach angielskim i niemieckim zajmuje 561 stron, co już samo w sobie może świadczyć zarówno o złożoności problematyki, jak i o dogłębnym jej potraktowaniu. Praca przedstawia nowoczesne metody leczenia chorób zwyrodnieniowych (np. choroby Parkinsona), ze szczególnym uwzględnieniem terapii przeszczepowej, sięgającej coraz częściej i chętniej po tkanki nienarodzonych. Autor prezentuje różne opinie na temat tych praktyk, eksperymentów i ich perspektyw, poddając je ostatecznie moralnej ocenie w świetle nauki katolickiej. O tym, jakie są to problemy i praktyki, niech świadczy zdanie zaczerpnięte ze wstępu: "Lektura niniejszej rozprawy może emocjonalnie wstrząsnąć czytelnikiem wychowanym w konkretnej tradycji moralno-estetycznej. (...) Problem stanowi już sam język raportów naukowych, gdzie mówi się o 'materiale genetycznym' mając na myśli ludzki embrion lub o 'zbiorach (żniwach) tkanki płodowej'(...) U czytelników może powstać uczucie odrazy, kiedy czyta się o tym, jak najlepiej uzyskać aktywną biologicznie substancję mózgową i jak ją optymalnie wykorzystać. Z jednej strony jest to reakcja na zaskakujące, kontrowersyjne novum. Z drugiej jednak strony, nie należy lekceważyć reakcji emocjonalnych, które mogą być sygnałem ostrzegawczym, że samo chłodne, logiczne rozumowanie mogło przekroczyć niewidzialne humanistyczne granice." Te właśnie moralne granice Ksiądz Piotr w swojej pracy podkreśla i pokazuje, którędy one przebiegają. Ich przekroczenie, nawet w imię dobra człowieka, może oznaczać degradację osoby ludzkiej, sprowadzenie jej (dla dobra innej - o paradoksie!) do roli materiału leczniczego. Jakie może to mieć konsekwencje - zarówno moralne, jak i genetyczne - w przyszłości (może wcale nie tak już dalekiej), lepiej sobie nie wyobrażać.
Księże Piotrze, jeszcze raz gratulujemy i mamy nadzieję, że zastęp etyków takich jak Ty mimo wszystko uchroni świat przed przepaścią, jaka rozwiera się za mocnymi, choć przecież możliwymi do złamania, szlabanami Dekalogu.
A czytelników czujących niedosyt wiedzy o ks. dr. hab. Piotrze Morcińcu odsyłamy do numeru 3. (r.1994), gdzie zamieściliśmy z nim wywiad opatrzony tytułem - cytatem z jego własnej wypowiedzi: "Grunt, żeby nie kopcić". Istotnie, jak na razie płomień Księdza Piotra płonie coraz jaśniej. O kopceniu ani mu się śni.
Oto niektóre publikacje naukowe naszego Księdza Doktora habilitowanego:
Prace redakcyjne:
- Ad libertatem in veritate. Księga pamiątkowa dedykowana Księdzu Profesorowi Alojzemu Marcolowi w 65-tą rocznicę urodzin i 35-lecie pracy naukowej, Opole 1996.
- Depozyt wiary. Opolska promocja Katechizmu Kościoła Katolickiego. Cykl wykładów otwartych zorganizowany w okresie Wielkiego Postu 1995 roku przez Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego. Opole 1995.
- Nie lękać się prawdy. Encyklika "Veritatis splendor". Cykl wykładów otwartych zorganizowany w okresie Wielkiego Postu 1994. Opole 1994.
- W obronie poczętego życia. Cykl wykładów otwartych zorganizowany w okresie Wielkiego Postu 1991 przez Instytut Teologiczno - Pastoralny filię KUL w Opolu oraz Opolski klub Inteligencji Katolickiej, Opole 1993.
Samodzielne prace naukowe:
- Książki:
- Etyczne aspekty transplantacyjnej terapii chorób neurozwyrodnieniowych. Studium teologicznomoralne, Opole 2000.
- Służba poczętemu życiu służbą człowieczeństwu, Opole 1993.
- Artykuły w czasopismach naukowych i pracach zbiorowych:
- Neurotransplantacje tkanki embrionalnej. Systematyzacja problemów etycznych.
- Odrodzenie antropologii integralnej w medycynie.
- Postawy nieprzychylne wobec dziecka poczętego.
- Problemy godziwości korzystania z wyników nieetycznych eksperymentów.
- Status ludzkiego embrionu we współczesnych europejskich regulacjach.
- Transplantacje mózgowe a tożsamość osobowa. Prezentacja stanowisk i konsekwencje etyczne.
- Utylizacja płodów ludzkich w transplantologii. Zarys zagadnienia.
- W kim pokładamy nadzieję? Prezentacja ostatniej części Katechizmu.
- Współczesne przemiany rodzimej etyki medycznej.
- Zarys normy stojącej na straży życia ludzkiego.
Ps. Dla bliżej zainteresowanych: szczegółową bibliografią służy redakcja.